De Ford F-672 (het precieze type van het chassis) uit 1957 werd op 21 januari 1959 door de firma van Bergen uit Heiligerlee overgedragen (kosten F 34.084,00) aan de voor die tijd al redelijk unieke samenwerking (sinds 1944) tussen 2 gemeenten: “de gezamenlijke brandweerzorg van de gemeenten Beuningen en Ewijk”. De Ford deed dienst tot 1974 en werd in 1975 verkocht aan de firma Romijnders uit Horssen om kelders mee leeg te pompen. In 1980 werden de 2 gemeenten samen gevoegd. Rond 1981 verhuisde de firma Romijnders en de Ford naar Wijchen, waar hij 20 jaar buiten langzaam stond te vergaan tot de eigenaar er van af wilde.
Één kort telefoontje in januari 2001 naar de brandweer van Beuningen: “of wij die roestbak nog terug wilde voor een doos gebak, anders ging het ding naar de sloop”.
Daar werd niet lang over nagedacht: 5 gepensioneerde brandweermannen namen onder bezielende leiding van Cor de Ruiter de uitdaging aan om de Ford weer helemaal op te gaan knappen. Geschatte tijd, 6 á 7 jaar.
Er werd een begroting opgesteld (€ 28.400), er werden sponsoren gezocht en het alom bekende “Lalalala-zangboekje” tijdens de Nijmeegse 4-daagse werd geboren om mede de nodige kosten te dekken.
Alle auto’s in de kazerne schoven een klein stukje op, zodat de Ford er net tussen kon om aan te kunnen werken. Het uitgangspunt was, dat zoveel als mogelijk alle materialen en onderdelen hergebruikt moesten worden.
De Ford werd totaal gestript, alles werd op foto vastgelegd en beschreven, zodat men ook na 2,3,5 of 6 jaar nog wist hoe en waar alles had gezeten. De opbouw werd van het chassis afgehaald. De motor en voorbouw-pomp werden gereviseerd door eigen mensen, het chassis gestraald en gespoten, al het plaatwerk (roest, gaatjes!) werd nauwkeurig nagekeken, hersteld en zonodig vervangen: alle portieren en kastdeuren (10 stuks) kregen bv een nieuw onderstuk van ongeveer 10 cm, omdat ze na 20 jaar buiten staan helemaal waren doorgeroest. De gehele houten binnenafwerking, zoals wanden, plafonds, kasten en banken, werd verwijderd, opnieuw geschuurd, gelakt/geverfd of in oorspronkelijke staat opnieuw bekleed. Het was een monsterklus, maar het grote voordeel hiervan was, dat men de tijd had, om op die manier ook de kosten over meerdere jaren uit te spreiden, alternatieve inkomsten te regelen en sponsoren te benaderen. Men was en bleef enthousiast!! En het vaste clubje werd een man of 7/8. In het begin 1 avond in de week, later 1 dag in de week.
Vanaf januari 2006 ging men weer opbouwen. De motor werd weer in het chassis getakeld en de geschuurde en geplamuurde carrosserie er weer op. In de volgende 2 jaar van noeste arbeid werden de remleidingen en de elektrische bekabeling grotendeels vernieuwd. Ook de pomp werd weer werkbaar gemaakt en diverse oorspronkelijke brandweerattributen werden weer her en der teruggevonden en weer in ere hersteld, zoals de houten schuifladder en de lagedruk-haspels.
In het najaar van 2008 werd de Ford weer in zijn oorspronkelijke kleur gespoten en konden de destijds ook met de hand geschilderde gemeente wapens weer op de 2 deuren geschilderd worden. En het resultaat mocht er zijn!
Op 22 januari 2009, precies 50 jaar na aankomst in Beuningen werd de “oude nieuwe Ford” ten overstaan van de gemeente en alle bedrijven en sponsoren, die aan dit succes hadden meegewerkt voor het symbolische bedrag van weer een (grote!) doos taart eigendom van de gemeente Beuningen. De verzekering en stallingsplaats wordt door de gemeente Beuningen geregeld, het onderhoud en de exploitatie komt voor rekening van de “stichting beheer gelden oude brandweerwagen Beuningen”.
Enige technische gegevens:
Specificatie blusvoertuig: TSLD2500T1500, tankautospuit lage druk, pompvermogen 2.500 liter per minuut en een tankinhoud van 1.500 liter (tank niet meer teruggeplaatst), voorbouw pomp werkt wel.
Uiteindelijk restauratiebedrag: € 34.200, nagenoeg het zelfde bedrag in guldens in 1959. Huidig taxatierapport verzekeringswaarde: € 82.000,00. Uren beroepsmatig: rond 500, uren vrijwillig rond 12.900